Opierając się na dostępnych badaniach można stwierdzić, że największe korzyści z zastosowania ekstraktu z owocu mnicha odniosą osoby chore na cukrzycę II typu. Mogrosydy posiadają zerowy wpływ na poziom cukru we krwi oraz działają łagodząco na objawy oraz powikłania związane z tą chorobą XX wieku. Przyczyniają się do zmniejszenia glikacji⁷ , ograniczają nefropatię cukrzycową,  usprawniają metabolizm cukrów poprzez wpływ na kinazę AMPK ⁸ oraz zwiększają uwalnianie insuliny przez komórki beta trzustki. ⁹ Na tą ostatnią właściwość powinny uważać osoby cierpiące na insulinooporność.  U nich dodatkowa stymulacja tego narządu jest niepożądana.  Zerowy indeks glikemiczny to właściwość, którą docenią również osoby stosujące dietę ketogeniczną oraz niskowęglowodanową. Głównie dzięki modzie na tego typu sposób odżywiania, ekstrakty z owocu mnicha zyskują coraz większą popularność.

Z zalet ekstraktu z owocu mnicha skorzystają również wszyscy zmagający się z otyłością oraz szukający sposobów na utratę niechcianej tkanki tłuszczowej. Pozwala on cieszyć się słodkim smakiem bez dodatkowych kalorii oraz problemów żołądkowych, które wywołują niektóre popularne słodziki. Mogrosydy wpływają ograniczająco na tworzenie się tkanki tłuszczowej poprzez hamowanie enzymów przekształcających komórki macierzyste w komórki tłuszczowe.¹⁰ Dodatkowo dzięki właściwością antyoksydacyjnym redukują utlenianie cholesterolu przeciwdziałając tym samym miażdżycy. ^11,12 U osób otyłych często stwierdza się tzw. zespół metaboliczny z którym wiąże się niealkoholowe stłuszczenie wątroby. Ekstrakt z owocu mnicha hamuje rozwojów tej choroby oraz działa ochronnie na wątrobę.

CBD i olej konopny a cukrzyca

Badania zespołu Elisabeth Penner wykazały, że poziom produkcji insuliny u osób korzystających z preparatów konopnych był o kilkanaście procent wyższy niż w grupie kontrolnej. Wyniki jej badań wskazywały również, że amatorzy konopi mieli we krwi wyższy poziom lipoprotein wysokiej gęstości (niski poziom tych cząstek jest jednym z czynników ryzyka w zachorowaniach na cukrzycę), a insulinoodporność ich tkanek była o 17% niższa niż u osób, które nie sięgały po konopie.

Badania amerykańskiego zespołu koncentrowały się jednak głównie na konsumentach marihuany, nie stwierdzały również, który z kannabinoidów w największy sposób przekłada się na obniżenie ryzyka zapadalności na cukrzycę. Ciężko więc stwierdzić, czy za efekty odpowiadało głównie CBD.

Bardziej obiecująca jest właściwość olejków CBD do poprawy metabolizmu i stymulowania brązowienia tłuszczu. Otyłość jest jednym z głównych czynników ryzyka dla cukrzycy – jeśli kannabinoidy mogą pozwolić jej uniknąć, to pomogą też w prewencji cukrzycy. Badania nad związkiem CBD z kontrolą masy ciała są jednak wciąż na wczesnym etapie.

Ciekawsza jest natomiast inna właściwość CBD i olejków CBD. Kannabidiol ma potwierdzone przez wiele badań działanie przeciwzapalne, zaś przewlekłe stany zapalne mają związek z występowaniem insulinoodporności. Badania zespołu Beli Horvatha wykazały, że w części przypadków cukrzycy typu II dało się zmniejszyć insulinoodporność tkanek poprzez odpowiednią stymulację układu endokannabinoidowego.

Badania węgierskiego naukowca pomogły zrozumieć jaką rolę w powstawaniu insulinoodporności pełnią zapalenia – i jak można im zapobiec stosując środki takie jak olej konopny CBD. Łatwo można zrozumieć, że wpływ oleju CBD na insulinoodporność może stanowić jakąś nadzieję dla pacjentów cierpiących na cukrzycę typu II.